środa, 11 marca 2015

Be still, my soul...

           
          Czemu rozpaczasz, duszo moja, 
                I czemu drżysz we mnie? 
      Ufaj Bogu, gdyż jeszcze sławić go będę: 
    On jest zbawieniem moim i Bogiem moim!
                                  Psalm 42:6

               Czemu ty się, zła godzino, 
        z niepotrzebnym mieszasz lękiem? 
            Jesteś - a więc musisz minąć. 
          Miniesz - a więc to jest piękne. 
                           Wisława Szymborska

Minęła.
Zabierając ze sobą, co prawda, również i promienie słońca.

Ciężkie, srebrne krople spadają powoli z mokrej balustrady.
To nic.

Było pięknie.
Jest pięknie.

Nawet pochmurne, deszczowe dni mogą być pełne słońca.
A zbuntowany parasol, po całym dniu stawiania zaciekłego oporu, 
w końcu wieczorem się otworzył :)


In you I rest, in You I found my hope
In you I trust, You never let me go
I place my life within your hands alone
Be still, my soul...


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz