Moje astrolabium

Moje duchowe astrolabium, 
które w czarne noce pomaga 
odnajdywać gwiazdy na dalekim niebie 
i nie zboczyć z kursu;
nie zgubić wśród wysokich fal,
nie rozbić na meliznach.

Mighty by Kristene DiMarco

Wrześniowa przechadzka

Zdjęcia z zaśnieżonej Polski, nie ukrywam, wzbudzają moją zazdrość. 

A londyńskie słońce budzi już tęsknotę za wiosną, 

choć smagana jest ona jeszcze bardzo zimnym wiatrem. 

Jak stwierdził Jack Lewis w filmie Shadowlands:

"Give me blizzards and frozen pipes, but not this nothing time.

Not this waiting room of the world."

Wracam więc fotograficznymi wspomnieniami do pewnej przechadzki.

Zwyczajnej, londyńskiej, wrześniowej.

Gdy ulice pełne były słońca i szeleszczących liści,

a do lekkiego płaszcza można jeszcze było założyć sandały.

  

Sustaining Grace

A podtrzymująca łaska wciąż przenosi
nawet przez najciemniejsze dni.

I love my city

Nie wiem, doprawdy, co ze mną będzie,
gdy pewnego dnia przyjdzie mi stąd wyjechać.

Skoro połowę serca pozostawiłam w Krakowie,
a druga z pewnością zostanie tutaj.

as it used to be

Miałabym ochotę wrócić. Do krótkich, ale częstszych, zapisków z codzienności. Ocalać od zapomnienia ulotne. A z drugiej strony w ciągu ostatnich miesięcy tyle razy już myślałam nad tym, czy po prostu nie zamknąć bloga. Pożegnać się i więcej nic nie napisać, nie publikować już żadnych zdjęć.

Statystyki pokazują, że wciąż niektórzy tu zaglądają - ogromnie mi miło! Najbardziej jednak waham się dlatego, że po prostu sama lubię tu wracać. Do dni minionych i siebie sprzed lat. 

Nie wiem więc sama jak to będzie. Ponieważ ja jestem niezdecydowana, chyba nadchodzące miesiące będą musiały podjąć tę decyzję.