the story of man(kind)

Mercy by Phil Wickham

Stezka v oblacích | Dolní Morava

Sierpniowy długi weekend postanowiliśmy spędzić aktywnie. 

Przynajmniej część weekendu.

Poniedziałkowy poranek powitał nas słońcem i niemalże bezchmurnym niebem.

Chciałoby się napisać, że wkrótce po wschodzie słońca wyruszyliśmy w drogę, nie byłoby to jednak prawdą. Słońce zdążyło już pokonać spory kawałek drogi na nieboskłonie, zanim wyruszyliśmy w podróż.

Skierowaliśmy się na południe, w stronę granicy, którą przekroczyliśmy w Boboszowie. Już w Czechach kierowaliśmy się drogowskazami, które wskazywały drogę do...

...ścieżki w obłokach! Stezka v oblacích vel Sky Walk to niedawno udostępniona turystom atrakcja w małej czeskiej miejscowości Dolní Morava. 

Dla bardziej aktywnych turystów przygotowano szlaki wiodące na szczyt. Ze względu na różny poziom kondycji i zdrowia członków naszej wyprawy, zdecydowaliśmy się wjechać na górę.

Stezka v oblacích to liczący 55 m punkt widokowy zbudowany na zboczu góry Slamník (1116 m n. p. m.), otwarty dla turystów w grudniu 2015 roku. Konstrukcja obiektu naprawdę robi wrażenie!

Jak wskazuje nazwa jest to spacer - na szczyt prowadzi szeroki, drewniany chodnik, który nadaje się zarówno dla wózków dziecięcych, jak i inwalidzkich. Transport wózków na górę również nie stanowi problemu :)

Ze szczytu podziwiać można przepiękne, malownicze widoki. Jak podają internety są to widoki na cały Masyw Śnieżnika z malowniczą doliną rzeki Morawy. W oddali rysują się grzbiety Jeseników, Suchy Vrch i Karkonosze.

Nie tylko te dookoła robią wrażenie. Te pod spodem też są niczego sobie... 

Gdy nadchodzi czas zejścia na dół, niektórzy wybierają inną, szybszą i bardziej adrenalinogenną drogę.

 

Po spacerze w obłokach, czas zejść na ziemię i... coś przekąsić. Piknik czas zacząć!

 

Jeszcze trochę pooddychać pięknem widoków.

Popodglądać paralotniarzy, marząc o lataniu...

Na niebie tego dnia był całkiem spory ruch.

W końcu nadszedł czas, by powoli zbierać się w podróż powrotną do domu. 

Spokój serca

Spokój serca

Leopold Staff

Wstanę w poranek blady, gdy w niebie perłowem

Przez mgły lśnić będzie słońce jak opal półsenny.

Pragnienie u krynicy ugaszę studziennej 

I pójdę w pole ścieżką, z sercem jakby nowem.

Spotkanie wędrowca uczczę dobrym słowem,

Kamień usunę z drogi przechodniów codziennej

I odwiązany róży krzew wysokopienny

Przytwierdzę znów do pala zwiędłym łykiem płowem.

I krocząc w świetle białym pod siny pas boru,

Stanę czasem, by spojrzeć na jaszczurkę zwinną

Lub na ptaki płynące za chmurą w dal nieba.

I z myślą, że daleko jeszcze do wieczoru,

Ku zachodowi będę iść z duszą dziękczynną,

Spokojny, jakbym wiedział już, jak żyć potrzeba.

adult(hood)

Chyba wyrosłam już - na szczęście! -
z taniego sentymentalizmu.
Szkoda rozmieniać życie na drobne,
marnotrawiąc na zbędne emocje.

radość o poranku

Od lat kocham wrzesień za jego wrześniowość.

Tegoroczny jest wyjątkowy, zupełnie inny od kilku ostatnich.

Zamiast leniwych dni, które snują się, jak nitki babiego lata

- piękne poranki, które zaczynają się jeszcze przed świtem.

Okazuje się, że nawet pobudka o 5 nie jest wcale najgorszą rzeczą na świecie.

W drodze do pracy towarzyszą mi złote promienie wschodzącego słońca.

 Daj mi o świcie doznać łaski twojej, bo Tobie ufam! 

Wskaż mi drogę, którą mam iść, 
bo ku Tobie podnoszę duszę moją!

Psalm 143:8