radość o poranku

Od lat kocham wrzesień za jego wrześniowość.

Tegoroczny jest wyjątkowy, zupełnie inny od kilku ostatnich.

Zamiast leniwych dni, które snują się, jak nitki babiego lata

- piękne poranki, które zaczynają się jeszcze przed świtem.

Okazuje się, że nawet pobudka o 5 nie jest wcale najgorszą rzeczą na świecie.

W drodze do pracy towarzyszą mi złote promienie wschodzącego słońca.

 Daj mi o świcie doznać łaski twojej, bo Tobie ufam! 

Wskaż mi drogę, którą mam iść, 
bo ku Tobie podnoszę duszę moją!

Psalm 143:8