Czerwcowe dni

Dni czerwcowe,
truskawkowe,
słoneczne i domowe.

Do czerwca żywię sentyment bardzo osobisty. 

Ten bowiem właśnie piękny miesiąc 

powitał mnie kiedyś na świecie 

w najdłuższy dzień pewnego roku, 

gdzieś pomiędzy wiosną a latem. 

Odkąd zaś rozpoczęłam edukację, 

czerwiec zaczął mi przynosić wyjątkowy prezent urodzinowy 

- długo wyczekiwane, upragnione wakacje. 

Poza tym zawsze przynosi też z sobą słońce, lato, truskawki i lody. 

To on również definitywnie wypakowuje z pudeł i walizek 

letnie zwiewne sukienki, sandałki i kapelusze. 

Jak więc go nie lubić? 

(Na jego wady w postaci zaliczeń, egzaminów, stresów i upałów przymykam oczy, 

miłość przecież kocha pomimo wszystko, a nie tylko za coś).

Ostatnie dni tak piękne, czerwcowe,
o smaku prawdziwych truskawek,
przesycone ciepłym błękitem nieba,
pełne zarówno pracy jak i przyjemności.
Piękna codzienność i podróże,
jedna do krainy wspomnień,
z biletem w postaci starych zdjęć.
Dni pełne zachwytów i radości,
ale również i trudniejszych chwil,
którym trzeba stawić czoła.
Dni budzące się ze snu
porannym gruchaniem gołębi,
kiedy pierwsze promienie słońca
starają się zajrzeć do pokoju
przez biel muślinowych firanek.
Uśmiecham się do nich, do nowego dnia,
do siebie i Nieba,
i myślę sobie,
że życie jest takie piękne!

Duszo ma, Pana chwal, oddaj Bogu cześć
Świętemu śpiewaj pieśń.
Z mocą wywyższaj go, duszo ma!  
Uwielbiam Boże Cię...
Nowy dzień wraz ze wschodem słońca,                
Znów nadszedł czas, by Ci śpiewać pieśń.         
Cokolwiek jest już za mną i to wszystko, co przede mną.       
Wiem, będę śpiewać, gdy nadejdzie zmrok. (...)
Ze względu na Twą dobroć, będę śpiewać Tobie pieśni,
Wiele powodów, by uwielbiać Cię...
Duszo ma, Pana chwal, oddaj Bogu cześć!

 I ta niezwykła prawda

- cudowne, choć paradoksalne odkrycie -

że im więcej myśli się o Niebie, 

tym łatwiej radzić sobie z Ziemią.

...my soul will sing Your praise unending

Ten thousand years and then forever more.

Bless the Lord, o my soul!...